Ik vernam maandag dat op 1 mei, ook mijn grootvader aan mijn vader's kant overleden is.
Twee grootvaders verliezen op zo'n korte tijd en zo ver weg van de familie is niet gemakkelijk. Ik heb een aantal lessen afgezegd, wat tijd genomen om erover na te denken en me gewoon rot te voelen. Ik wil helemaal niets verzachten, maar zoveel mogelijk het verdriet een plaats geven ook in mijn leven hier in China.
Uiteindelijk schreef ik voor beide grootvaders een gedicht, dat ik nu ook wel hier wil delen.
Lieve Pa (21 April 2011)
In de oude zetel gezeten
ogen gesloten, mond lichtjes open
zo heb ik je vaak geweten.
Warme handen, stoppelige wangen,
een vrolijk, gefloten deuntje
waar naar ik zo kon verlangen.
Liefde klonk er uit elk woord
dat soms zo onverwacht teder
vele tranen heeft gesmoord.
Ik koester nog steeds je standvastige kracht
die ik in elke herinnering vind,
de vreugde die je ieder moment bracht.
Ik mis je elke dag, elk moment,
en voel me tegelijk oneindig dankbaar
dat ik je toch zo lang heb gekend.
Lieve Opa (1 mei 2011)Eindelijk mocht je loslaten
En volgde je hart je hoofd
Dat je zo vredig zou mogen inslapen
had niemand ooit echt geloofd.
Jij bent nu vast opgelucht.
Je was de pijn, vermoeidheid zat.
In je allerlaatste zucht,
Zat vast dankbaarheid gevat.
Maar hoe groot die troost ook is,
Hij is nooit groot genoeg
Voor het gevoel van gemis
Dat jouw sterven met zich droeg.
Eigenlijk was jij een beetje twee
Voor de trombose, en daarna,
Maar je nam je hele ziel mee
En laat ons slechts herinneringen na.
Maar wanneer we aan je denken
Wordt je weer één, opnieuw heel.
Eén Opa, één Papa om te herdenken
In ons hart, een onmisbaar deel.
De gedichten helpen me om, zo ver weg van alle verdriet, toch te concentreren op het verwerken. Ik wil dat nu doen, zodat ik later niet nog eens een schok van verlies moet doormaken.
Dikke knuffel!!!!!
BeantwoordenVerwijderenDankjewel, lieve zus! Dikke knuffel terug!
BeantwoordenVerwijderen