I have a student at the Green Art school, who came in about two months ago. He's about 13 or 14 (I think) and he was added to a group of students around his age that already love to giggle.
He came with a warning too "if he's too rowdy, let me know!" Julia said.
Ik heb een student op de Green Art School die nu een tweetal maanden geleden bij één van de klassen gevoegd werd. Hij is ongeveer 13 of 14 jaar oud (denk ik) en hij werd in een groep geplaatst van andere studenten zijn leeftijd die sowieso al erg graag giechelen.
Hij kwam met een waarschuwing. "Als hij voor problemen zorgt, dan laat je het mij maar weten" zei Julia.
The first couple of classes he was definitely a little too jovial, but I didn't think it was anything I couldn't handle. I had to reprimand him quite a bit for speaking Korean and not doing his homework, though. And he kept distracting other students. But he was improving step by step.
Then, one day, Julia came into the class and gave the students such a telling off. They seemed to be quite shocked. I saw the boy's face go from sunny and cheery to completely downcast. It was heartbreaking. He didn't want to giggle, chat or study after that. He just sat there avoiding my gaze and looking terrible.
De eerste lessen was hij wel degelijk een beetje te luidruchtig, maar ik kon het wel aan. Ik moest echter vaak een opmerking maken omdat hij Koreaans sprak of zijn huiswerk niet gemaakt had. En hij leidde de andere studenten steeds af. Maar het werd beter, beetje bij beetje.
Op een dag, uit het niets, kwam Julia binnen in de les en werd ze nogal kwaad op de jongens vooral. Ze leken nogal gechoqueerd. Ik zag hoe de jongen zijn gezicht, voorheen vrolijk, helemaal betrok. Het brak mijn hart. Nadat ze weg was had hij nergens zin in. Niet in studeren, maar ook niet in giechelen en praten. Het lachen was hem vergaan. Hij zat daar gewoon mijn blik te ontwijken.
After that, whenever I pointed out something he did wrong, he seemed terrified that I would tell Julia, but I never did. In fact, I don't do it with any of my students. I think it's a breech of the trust relationship you build up with your students. I'll make exceptions for really bad behavior or if I think the parents should be aware of what happens, but that's hardly ever the case.
Elke keer als ik daarna zei dat hij iets verkeerd gedaan had, leek hij bang te zijn dat ik het aan Julia zou vertellen. Ze kan streng zijn, maar ook heel lief hoor. Maar dat is meestal niet de methode die ik volg. Ik vind het een breuk van de vertrouwensrelatie tussen leerkracht en student. Tenzij ik denk dat de ouders iets echt moeten weten, blijft alles tussen de 4 muren van het lokaal.
Over time, this loyalty that I showed must have come to mean quite a bit to him, because he became more active and attentive in class. So far even, that the last classes, he's offered to read out loud for every page, gotten 100% on this test consistently, and tries to answer every question I ask.
He's not lost any of his cheekiness though, thank God!
Na een aantal lessen, toonde hij steeds meer appreciatie voor mijn discretie. Hij werd actiever en oplettender in de les. Nu haalt hij zelfs als enige 100% op zijn testen, consequent, biedt hij aan om voor te lezen bij elke pagina en beantwoordt hij elke vraag die ik stel. Een ware metamorfose!
Gelukkig maakt hij nog steeds ondeugende opmerkingen, anders had ik me zorgen gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten