Goodbye Dinner with Students

'Good Teacher' Certification

Vorige week waren de laatste lessen op de universiteit. Ik heb gisteren mijn laatste portfolio's verbeterd. Nu moet ik nog drie keer terug om alle papieren uit te delen, en dan ben ik er vanaf.

Veel studenten vroegen of ik terug kwam, en leken erg teleurgesteld met het negatieve antwoord. Vooral de twee klassen die ik halfverwege oppikte (je kan HIER lezen waarom), vonden het heel jammer.

Eén van die klassen had me uitgenodigd om eens met hun te gaan eten. En dat was gisterenavond.

Last week we taught the last classes at the university. I finished correcting my last student portfolio's yesterday. Now, I only have to go back three times next week, to give the students back their papers. And then I'll be done!

A lot of students asked if I would be back next semester, and they seemed very disappointed at my negative response. Especially the classes that I picked up halfway through the semester (HERE you can read why).
One of those classes had invited me out to dinner with them, which was last night.

Bracelet - Armband

We hebben een couchsurfer deze twee dagen die ook mee mocht komen eten. We ontmoetten een aantal van de meisjes (het is een echte meisjesklas, de 4 jongens waren bezig met iets anders) bij de poort en ik kreeg een prachtig cadeautje. Blijkbaar had Andrew één van de studenten verteld dat het binnenkort mijn verjaardag is. Ik kreeg een mooie armband, een 'paspoort' van 'goede leerkracht' en een boek waarin de studenten berichtjes geschreven hebben. Zo ontroerend!

We have another couch surfer with us, for two days, and she joined us for dinner as well. We met some of the girls (it's mostly girls in this class, the 4 boys were busy that night) at the gate, and I got a beautiful gift. Apparently, Andrew had told one of the students that it is my birthday soon . I got a lovely bracelet, a 'passport' of 'good teacher' and an book in which each student had written a heartfelt message. I was so touched!

Het etentje was gezellig. We zaten rond een grote, ronde tafel met veel te veel eten (de meisjes dachten dat de jongens er ook zouden zijn) en praatten wat. Eén van de meisjes zong een liedje voor ons. Ik moest dan ook een liedje voor hun zingen (amai, was ik nogal zenuwachtig!)

Daarna speelden we een soort tel-spelletje waarbij de verliezer telkens een onnozele opdracht moest uitvoeren. Dit alles gebeurde uiteraard zonder het nuttige van alcohol. Het is een moedig volk, die Chinezen!

The dinner was really nice. We sat around a big, round table, full of way too much food (the girls had counted on the boys showing up to eat most of it) and we just talked for a bit. One of the girls sang a song for us. Of course, I had to sing something too (I was so nervous!)

After that, we played a kind of counting game in which the loser had to perform some kind of silly task.  Naturally, all of this took place without a single drop of alcohol. They're a brave people, the Chinese.

Het is dus een beetje met een bitterzoet gevoel dat ik afscheid neem van de studenten op de universiteit. Ik geraak steeds meer overtuigd dat lesgeven toch niet helemaal mijn ding is. Ik kan het wel, maar het vraagt veel energie. Ik hou er wel van om met jongeren bezig te zijn, maar zou veel meer genieten van ondersteunend werken dan leidinggeven werken. Misschien iets om in gedachten te houden voor later.

So it's with a sort of bittersweet feeling that I say goodbye to the university students. I'm getting more and more convinced that teaching isn't really my thing. I'm not bad at it, but it demands a lot of my energy. I do love interacting with young people, but would be much happier in a supportive position than a directive one. Maybe something to keep in mind for the future.

 Je kan op de foto's klikken om ze groter te maken.
You can click on the pictures to make them bigger.