Terug van weggeweest

Beste lezers, zet jullie schrap want ik heb veel te vertellen.
In deze update zullen we de volgende onderwerpen behandelen:

• Het nieuwe semester ging van start (nu reeds twee maand geleden)
• Onze alledaagse activiteiten in Yantai
• Mijn dierbaar zusje kwam en ging weer
• We bezochten Shanghai en Hangzhou
• Vooruitzichten voor de zomer ...

Voel je vrij om te kiezen voor wat je aanspreekt, niemand die weet wat je wel of niet leest. Commentaren zijn nog steeds welkom voor zij die er tijd voor en zin in hebben.

"Lente Semester" (ook wel "Spring Term" genoemd)
Het nieuwe semester begon op 13 maart na een toch wel zeer lange wintervakantie. Gelukkig hadden we twee kleine reisjes gemaakt, maar misschien mag het volgend jaar iets langer zijn, en een warmere bestemming dan het koude Harbin (zie vorige posts).
Het was eind februari toch wel echt aan het kriebelen.

Ik heb dit semester in het totaal 7 lesuren van 90 minuten. Vorig semester waren het er 9 waarvan 6 lessen in schrijven. Dit semester moet ik alleen mondeling geven, wat me zeer goed meevalt. Ik hoef amper iets te verbeteren en moet slechts één les per week voorbereiden, die ik dan 7 keer geef. Ik heb twee nieuwe klassen. De andere had ik vorig semester ook.
Jammer genoeg zit er één klas tussen waarmee het niet echt klikt, maar hopelijk betert dat nog. Anders is het ook nog maar twee maand, en die vliegen zo voorbij!
Verder doe ik nog 5 uurtjes per week op de Green Art & English School en geef ik sinds april een uurtje muziek en blokfluit in de school van een Amerikaanse vriendin.
Het lijkt wat minder dan vorig semester, maar ik heb ook een andere tijdsbesteding gevonden.

Sinds maart volgen Andrew en ik lessen Chinees wanneer we 's ochtends geen les hebben. Ik ben dus welgeteld 8 maanden van achter de schoolbanken kunnen wegblijven. De lessen zijn deel van hun programma 'Chinees voor anderstaligen' en worden gratis aangeboden aan personeel van de universiteit. Ik kan nu ongeveer de helft van de lessen volgen. Jammer genoeg zit er geen enkele les lezen tussen, dus daar loop ik een beetje achter. Maar mijn spreken gaat goed vooruit. Ik kan toch al kleine conversaties voeren, onderhandelen (van groot belang in China) enz.
Het vraagt veel energie maar is voor mij tegelijk ook een vorm van ontspanning. Of Andrew het zal blijven doen is nog de vraag. Zijn interesse ligt meer bij Japans, dus dat zal waarschijnlijk winnen. Ik houd jullie alvast op de hoogte!

Het dagelijkse reilen en zeilen
Onze dag zijn goedgevuld. We houden ons bezig met werken, Chinese les en regelmatig uit gaan lunchen; We hebben ondertussen ook al de kantiene van de school ontdekt. Het eten is er lekker en erg goedkoop, maar er hangt wel zeer veel rook en het is er rond de lunchtijd (11:30 - 12:15) zeer druk. Gelukkig duurt die drukte niet lang. Het is alsof alle studenten op campus beslissen om op een half uur hun lunch te kopen, op te eten, en de kantiene terug te verlaten.

Het weer (normaal gezien geen onderwerp van interesse, dat weet ik, maar houd toch even vol) doet de laatste tijd erg vreemd. We hebben het op onze reis naar het zuiden koud gehad, en hier in Yantai meestal iets warmer. Zonnige dagen worden afgewisseld met regen. Het waait altijd. Tot hier toe klinkt het nog normaal, tot we woensdag ochtend plots de regen in dikke sneeuwvlokken zagen veranderen. Ze smolten meteen weg. Een tweetal uur later scheen de zon volop en was er geen wolkje meer aan de hemel.
Ik hoop dat we daarmee de laatste sneeuw van deze winter gezien hebben op 28 april. De eerste was op 2 november, dus dat is al een zestal maanden geleden.

Verder is de lente wel al ingezet. Er worden weer volop bloemen aangepland, de wilgen krijgen de groene sluier van nieuwe blaadjes en fruitbomen kleuren wit en roze door de vele bloesems.
Dit is toch het allermooise seizoen. Al mag je het me opnieuw vragen in oktober, en krijg je dan misschien een ander antwoord. Ik hou van verandering.


We investeerden ook in een aantal accessoires om het appartement wat op te fleuren en onze tijd gezellig te vullen. Bijvoorbeeld door het spelen van Chinese spelletjes (chinees schaken, pente, mahjong (de originele versie)).

Elise op bezoek
Ons Elise kwam op bezoek voor een tweetal weken, die door de vulkaan Eyjafjallajökull verlengd werden tot drie weken.

Ze kon eens van dichtbij meemaken hoe wij hier leven, en moest een hele reeks kennissen ontmoeten. Ze kan zelf nog het best uitleggen wat haar impressies van China waren, dus vroegik haar om een korte impressie neer te schrijven:

Om China in één woord te omschrijven, na er slechts drie weken te zijn geweest. Bizar. Het is een vreemd land, met grote contrasten die naast mekaar staan, in dezelfde stad, dezelfde straat. China is modern, maar soms ook heel ouderwets. En China is groot, zo groot. Mijn ogen zijn er open gegaan, het was een ervaring om U tegen te zeggen. Het waren drie geweldige weken. De mensen zijn er vriendelijk, willen vanalles vertellen, je helpen, ook al versta je er niets van. want chinees is echt chinees.
Die aswolk, die mijn vakantie verlengde, gaf me de kans om, na twee weken als een gek zoveel mogelijk te bezoeken, alles te laten bezinken. Het land en de cultuur nog meer in me op te nemen. China heeft een prachtige natuur, als je uit de grootse steden gaat, een rijke cultuur en heerlijk eten. Hangzhou, de stad aan West Lake, was geweldig, indrukwekkend en druk door te toeristen, maar anderzijds ook zo rustgevend.
Ik stelde me China voor als een druk land, en dat is het ook best wel, het verkeer is vreselijk, maar in tempels, boven op de bergen, aan de kust in Yantai, en in de vele tuinen in Hangzhou vind je rust.
Een land, een reis die me altijd bij blijft.

We namen haar mee naar de zee, de spa, parelshoppen (gecultiveerde zoetwaterparels zijn hier erg goedkoop), naar de lessen, enz.
Het eten met stokjes ging haar verbazend goed af trouwens. Dat was voor ons een verrassing. We hebben ook genoten van haar lieve zorgen: de afwas die gedaan was wanneer we thuiskwamen, de was die gestreken op het bed lag.

Trip naar Shanghai en Hangzhou
Omdat we samen met Elise ook wel een ander deel van China wouden verkennen, hadden we een trip gepland naar Shanghai en het nabij gelegen Hangzhou.
In Shanghai hadden we een hostelkamer voor 3 geboekt, aan een zeer redelijke prijs (voor wie er ooit nog heen zou willen reizen, je kan online het goedkoopst boeken en de locatie is vlakbij de subway).

Onze eerste impressie van Shanghai was die van een lange rij om aan te schuiven voor de taxi. We hadden om de prijs van het ticket te drukken een late vlucht héén geboekt en een vroege vlucht terug. We kwamen rond 12 uur aan in de hostel.
De volgende dag bezochten we een tempel, en de Yu tuin (Yuyuan). De tempel leek vooral een draaimolen voor de verkoop van allerlei prullaria die je dan kon offeren. Er was ook een studiezaal ingericht, maar dit kon de sfeer er niet echt op verbeteren. De tuin was wel fantastisch. Het is een soort surreële wereld van typische Chinese architectuur, een doolhof van brugjes, gangetjes, een wandelpad hier, een prieeltje daar.
Een foto geeft het misschien nog het best weer:


Naast en rond de tuin ligt het oude gedeelte van de stad dat nu functioneert als toeristisch shopping centrum. We hebben ons een beetje uitgeleefd en de financiële bekommernissen achter ons gelaten.
Voor dag twee boekten we een tour naar één van de nabijgelegen 'waterdorpen'. We hadden ons een soort Venetië voorgesteld met waterwegen in plaats van straten, en huizen op stelten, maar dat viel tegen. Het deed een beetje denken aan de kanalen in Brugge, met veel kleine straatjes en oude brugjes. Al bij al wel pittoresk, al zat het weer niet mee. Na een aantal uren rondwandelen met privégids kregen we een maaltijd met traditioneel varkensvlees voorgeschoteld dat echt overheerlijk was.
Ook daar konden we gezellig shoppen voor souvenirs. Maar we werden uiteindelijk zo door de regen belaagd dat we toch maar besloten het shoppen niet te lang te rekken. Op de rit terug naar Shanghai zaten we twee uur vast in de file, maar mijn herinneringen daaraan zijn wazig aangezien we alle drie in een uitgeputte dut dommelden.

Terug thuis voelde Elise zich niet lekker, dus trokken Andrew en ik er nog alleen pp uit die avond om een wandeling te gaan doen die ik op het internet gevonden had. Het regende zo hard dat mijn voeten al na een half uur doorweekt waren, maar toch hielden we vol. Toen we het beginpunt van de wandeling uiteindelijk gevonden hadden, waren een heel aantal van de winkeltjes al gesloten, maar enkele waren nog open. Ze bleken uiteindelijk vooral gericht op Europese of Amerikaanse budgetten, en dus veel te duur voor ons. Ik vond wel een klein cadeautje voor Elise. Hopelijk kan ze er gebruik van maken.

De volgende dag vertrokken we met de trein naar Hangzhou. Toen we daar toekwamen werden we overvallen door taxichauffeurs. De gieren vroegen echter zoveel dat we uiteindelijk gewoon het toeristisch busje genomen hebben. Dat was super en had een mooie route naar de hostel.
Het was de mooiste dag. We hebben echt genoten van het groen en de pagoda aan het meer. 's Avonds gingen we naar de avondmarkt die voor mij het hoogtepunt van alle shoppen in China was. Het was er heel mooi en gezellig, met redelijke prijzen.



De volgende dagen bezochten we parken en tempels. De prijzen in Hangzhou zijn hoger dan we gewoon zijn, maar er zijn ook veel meer opties. Ze hadden bijvoorbeeld cafétjes, tearooms, e.d. Iets dat we in Yantai erg missen.
Ik merk ook dat ik steeds meer op mijn strepen leer staan. Tot schaamte van Elise, maar het heeft ons toch maar netjes 30 yuan uitgespaard. Dat was je extra sjaal zus!


En het is al zomer!
Het laatste weekend werd het plots zomer. Het is nu ongeveer 25°C buiten, prachtig weer. Het wordt al vochtig, maar dat zal deze zomer nog erger zijn.

We overwogen even om te verhuizen maar hebben toch besloten ook volgend jaar nog in Yantai te blijven. We hebben hier toch al iets opgebouwd en beginnen het jaar daarop weer vanaf nul, dus dit jaar houden we het gemakkelijk. Misschien verhuizen we nog terug naar de campus, wie weet.

Over een kleine twee maanden zijn mama en papa al hier, met mijn oom en tante, en reizen we China rond. Ondertussen is 'in China wonen' zo spannend al niet meer en kiezen we selectief wat we wel of niet in ons leven willen.
Bepaalde zaken wordt ik wel moeilijk gewoon. Constant aangestaard worden is er daar één van, en de minder apetijtelijke tafelmanieren. Ik merk wel dat ik steeds minder de typisch Chinese characteristieken zie. Oude mensen zijn gewoon oude mensen, kinderen gewoon kinderen. Het 'chinees' zijn zie ik vaak niet meer.

Tot zover voor vandaag, wanneer een interessante anecdote opduikt ben ik er weer!

Nieuwjaar Foto's

Meer foto's van het Chinese Nieuwjaar, klik hier.

Veel plezier!

Chinees Nieuwjaar - Spring Festival

We zijn nu ongeveer een week of twee terug van ShiJiaZhuang in Hebei provincie waar we het Chinese Nieuwjaar vierden met één van Andrew’s studentes en een goede vriendin van ons. Haar Engelse naam is Rose.

Ik zal deze post onderverdelen naargelang de verschillende facetten van ons verblijf in plaats van een dag na dag verslag als dat van Harbin.

Reizen met de trein

Reizen met de trein is te allen tijde een avontuur in China, maar misschien nog het meest zo tijdens de dagen voor het Chinese Nieuwjaar. Het is alsof heel China samendringt om alle treinen te vullen. Iedereen is beladen met pakjes en alle soorten gedroogd voedsel voor de familie.
We konden pas op het laatste moment nog tickets bemachtigen omdat Rose een klasgenoot heeft en die heeft een vriend van wie de moeder op het treinstation werkt. Zoals je merkt zijn connecties in China van vitaal belang voor zowat alles.

Omdat het zo last minute was hadden we wel geen bed in dezelfde wagon op weg naar Shijiazhuang. We hadden voor de heenreis ‘hard sleepers’ geboekt. Dan heb je 6 bedden per segment, en 60 bedden per wagon. De bedden zijn steeds drie boven elkaar met een klein tafeltje tussen de twee stapelbedden. Het is er vooral erg krap, en het was er ook erg koud. Om 22 uur gaan de lichten uit, maar heel de nacht door blijf je de aankondigingen horen en speelt er muziek of Chinese komedie op de radio.
Andrew sliep op het onderste bed, dat iets comfortabeler had moeten zijn, ware het niet dat hij bij een familie sliep waarvan de zoon niet kon stilzitten en naast een deur die niemand sloot. 12 uur later kwamen we moe aan maar we mochten meteen een paar extra uur slapen.

Op de weg terug hadden ze voor ons ‘soft sleepers’ geboekt. Die zijn meer dan dubbel de prijs, maar er is ook een groot verschil in comfort. Hier heb je aparte ‘kamertjes’ met vier bedden – twee onder en twee boven. Er licht tapijt op de vloer, er staat een bloemetje op de tafel, je controleert zelf de lichten en het volume van de radio en er is verwarming. Als het niet voor het grote prijsverschil was, was de keuze snel gemaakt.

Ter informatie: hard sleeper bedden: 117-122¥, soft sleeper bedden 288-302¥. Verschil in prijs heeft te maken met positie van het bed (onderste bedden zijn duurder). De afstand was dezelfde.

Wonen

De Chinezen die wij kennen wonen over het algemeen vrij ruim. We hadden in het huis van Rose een eigen slaapkamer die aan haar gestorven grootmoeder toehoorde. Het appartement (de Chinezen wonen in appartementen, niet in huizen) heeft twee verdiepingen en twee badkamers. Het is qua decoratie eerder een samenraapsel van interessante spulletjes, maar dat is niet bij iedereen zo.

Het huis van Rose haar tante was ook groot en elegant ingericht. Ze wonen vooral ruim als je er rekening mee houdt dat het gemiddeld gezin uit 3 personen bestaat. De kinderen hebben regelmatig meer dan één slaapkamer ter beschikking.

Eten

Het traditionele voedsel tijdens Nieuwjaar is een combinatie van verschillende gerechten. Er is altijd meer vlees op belangrijke dagen, maar je hoort ook hele vis te serveren en natuurlijk dumplings. Dat is een soort Chinese ravioli met allerlei soorten verschillende vullingen. In de tijd dat we daar waren hebben we tot 8 keer toe dumplings gegeten, gekookt, gestoomd en gebakken in de pan. Vroeger verstopten ze in sommige dumplings munten. Als je die te pakken kreeg zou je in het volgende jaar geluk hebben (voor de Chinezen betekent dat vooral ‘rijk worden’). Nu verstopt de familie pindanoten, die zijn hygiënischer en tenminste eetbaar.

We zijn ook avontuurlijk geweest de laatste tijd. Op onze lijst van nieuw uitgeprobeerde soorten vreemd voedsel: (++ = heerlijk, + = lekker, 0 = smakeloos, - = ‘nee, dank u’, -- = ‘loop gillend weg’

· Eendenbloed +

· Maag van een schaap (de buitenkant) 0

· Maag van een vis +

· Gebakje met durian fruit ++

· Zijderups –

· Inktvis –

· Varkenspoot –

· Eendennek +

· Zeekomkommer ++ (de saus was heel lekker)

· Verschillende soorten moeilijk te omschrijven zeevruchten

· Sterke likeur waarin weekte … hou je vast … tijgerbeenderen en een giraf hoorn. Andrew’s mening: ++, mijn mening … moeilijk binnen te houden en onmogelijk ethisch te verantwoorden. WWF zou razend zijn.

En dit is qua eetgewoonten één van de conservatieve delen van China. In het Zuiden en het Westen eten ze ook nog slangen, kat, aap, enz. Maar dat zal iets zijn voor deze zomer, nietwaar mama?

Activiteiten

Het Chinese Nieuwjaar valt goed te vergelijken met Kerstmis en Nieuwjaar bij ons. Het is een soort combinatie van die twee feestdagen, die meestal een aantal dagen duurt. De voornaamste ingrediënten van een geslaagde viering zijn familie, teveel eten dat lang duurt, een show op tv die iedereen bekijkt (misschien bij ons niet echt zo belangrijk) en als activiteit hoogstens een wandeling in de namiddag. Wij gingen naar een bloemenmarkt waar ze een laatste uitverkoop hielden van alle soorten planten. We kochten er een klein plantje voor de familie en een klein bonsai boompje (camelia) voor onszelf. Ik onderhandelde zelf en het ging vrij goed!

Ook spelletjes zijn een traditioneel tijdverdrijf. We leerden het originele Mahjong (Majiang) spelen (met vier personen, doet beetje denken aan een mix tussen jokeren en poker) en Chinees schaken. Ondertussen ben ik al druk online aan het shoppen voor onze eigen sets zodat we druk kunnen oefenen.

De andere dagen waren zeer ontspannen met wat winkelen, een bezoek aan een prachtig ‘dorp’ met een groot aantal klassieke gebouwen en vooral nog veel meer eten. Ik heb Rose ook een beetje leren breien. De tijd vloog voorbij en we vertrokken terug met uitnodigingen voor volgende bezoekjes, om nog meer Chinees te oefenen en Andrew nog meer vol te proppen.

Vuurwerk

Niet te vergeten is natuurlijk het vuurwerk in China. Vele westerlingen vinden het eerder een teleurstelling, en dat was voor ons ook wel een beetje zo. Vuurwerk is ook voor de gewone Chinezen nogal duur, dus kopen ze niet de mooiste pijlen maar opteren ze voor vooral zeer veel ‘firecrackers’. Dat zijn de luide knallers die bedoeld zijn om de kwade duivels weg te jagen. Die worden niet alleen tijdens Nieuwjaar afgestoken maar ook voor huwlijken en andere speciale gelegenheden. Maar tijdens de Nieuwjaarsperiode zijn er wel wat meer dan op andere momenten. Je hoort de knallen van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, meestal voor elke maaltijd, en dat voor ten minste een week.

Maar op de avond van Nieuwjaar, om 12 uur, licht de hele hemel ook op met prachtige kleuren. Zowat elke familie steekt vuurwerk af. Ze doen dat gewoon op straat, dus het is een beetje uitkijken geblazen, maar het betekent ook dat iedereen kan meegenieten van elkanders vuurwerk.

Gelukkig waren we zo moe dat we door het knallen door nog sliepen als roosjes. De volgende ochtend begon het knallen weer om 7:00, mooi op tijd voor het ontbijt.

We hebben een prachtige ervaring achter de rug. Wat we volgend jaar doen voor Nieuwjaar weten we nog niet, maar het staat wel vast dat in China blijven hoog op de lijst zal staan. Het is alsof er sterrenstof in de lucht hangt: je ziet overal lachende gezichten, alles wordt feestelijk verlicht en er hangen nieuwe kansen aan de bomen, rijp voor het plukken.

Guo Nian Hao! Gelukkig Nieuwjaar!

P.S. Ik wil ook even Nonkel Mark bedanken voor de tijd die hij nam om Oma alle foto's te laten zien! Xièxiè!

Harbin Foto's

Klik hier voor de foto's van de reis.

Klik links onder 'albums' voor dag 1 tot dag 4.
Geniet ervan!

Jorinde

Harbin Trip

Nederlands & English

Donderdag 21 januari

We vertrokken op donderdag vol goede moed met Spring (de dochter van een bevriend koppel, 17 jaar en ze spreekt Chinees) en mooi op tijd naar de luchthaven. Daar verliep alles vlot tot we eindelijk in het vliegtuig zaten. Een half uur vertraging werd een uur tot we uiteindelijk 3 uur later nog aan de grond stonden. We stonden op het punt om onze bestemming te veranderen, toen we uiteindelijk toch konden opstijgen.

In Harbin aangekomen leek de koude minder extreem dan we verwacht hadden. We zagen al meteen ons eerste ijssculptuur. Er stond een chauffeur op ons te wachten die ik via een Australische collega hier had kunnen contacteren. Hij bracht ons naar een klein hotelletje waar hij al een kamer voor ons geboekt had voor 220 yuan voor 3 personen (delen door 10 voor euro). Het was er .... wel op z'n Chinees. Op het eerste zicht oké, maar je moet niet in de hoekjes of onder de bedden kijken want anders loop je weg.

Daarna hadden we nood aan comfort-food en vroegen we aan onze chauffeur om ons naar een Westers restaurant te brengen. Het interieur was oké maar het eten was minder. Het was een Chinese impressie van hoe westers eten smaakt, dus niet echt authentiek, zelfs niet lekker. Daarna liepen we nog wat rond en genoten van de verschillende ijsbeelden die over de hele stad verspreid staan, en we gingen biljarten. We kropen vroeg in ons bed om uit te rusten van een lange reisdag.

Thursday, January 21st
We left on Thursday with Spring (our friends' daughter, 17 years old and speaks some Chinese) on time to the airport. There everything went smoothly until we were in the plane. A 30 minute delay turned into a 3 hour delay. We were almost ready to change our destination, when we eventually took off.


When we arrived in Harbin, the cold seemed less extreme than we had expected. Immediately we saw the first ice sculpture right outside the airport. There was a driver there waiting for us. He came recommended by one of my Australian colleagues here. He brought us to a small hotel where he booked a 3 person room for us, for 220Y per night.
It was very ... well .. Chinese: at first sight everything looks fine, but don't check the corners or under the bed, or you'll run out screaming.


After that we needed some comfort-food and asked our driver if there were any Western-style restaurants nearby. He brought us to one that looked okay, but the food tasted quite bad. It was a Chinese version of how Western food tastes. After that we walked around for a bit and enjoyed the different ice sculptures throughout the city. We also went to play pool.

Vrijdag 22 januari

We begonnen de dag met een poging tot het verorberen van een traditioneel Chinees ontbijt. Dat bestaat uit een waterige rijstpap, die een beetje doet denken aan havermoutpap maar veel dunner is, met gepekelde groenten, gestoomd brood en een gekookt eitje. De pap eet je met de groenten om het geheel wat smaak te geven. Al bij al was het niet slecht, maar we besloten toch om de andere dagen iets anders te doen.

Daarna vertrokken we richting de Boedhistische tempels. Het was die dag erg koud dus hebben we er uiteindelijk maar één bezocht, maar het was toch een mooie uitstap. De tempel zelf is prachtig, met de typische Chinese daken en veelkleurige boordjes eronder. De drempels van de deuren zijn verhoogd, blijkbaar om boze geesten buiten te houden, en je mag er dan ook niet op stappen maar hoort erover te stappen. Er zijn verschillende kraampjes waar wierook verkocht wordt dat je dan in één van de grote open kachels steekt om de rook in vier richtingen te verspreiden. Het ritueel van het bidden is op zich niet erg verschillend van andere religies. De beelden zijn misschien iets rijkelijker beladen dan wij gewoon zijn.
Rond de tempel zijn een heel aantal kleine winkeltjes waar wierook en beeldjes verkocht worden. We kochten een pakje wierook en liepen daarna een willekeurige richting uit. Na een tijdje belandden we plots bij een Carrefour. Ik wist niet eens dat die er waren in China. We kochten er wat spulletjes voor het ontbijt de volgende dag (brood, gebakjes, ingemaakt fruit, enz.)

Daarna bezochten we de beroemde (toch onder Harbin toeristen) Sofia kerk. Het gebouw op zich is zeer mooi maar het werd heringericht als architectuurhistorisch museum. Voor 20 per persoon kon je zwart-wit foto's van het oude Harbin bekijken en de afgeschilferde verf aan de binnenkant van het kerkje bewonderen. Het renoveren van Russische kerken is duidelijk niet één van de prioriteiten van China. Al bij al zijn we denk ik een half uurtje binnen geweest, daarna hadden we het gezien. Vluchtend voor de kou dronken we daarna een kop koffie in een redelijk duur winkelcentrum. Grappig detail: ze hadden er ook een Leonidas winkeltje waar je zelfs 'Belgian SPA water' kon drinken. Ze vroegen 88 yuan voor 5 pralines.

Die avond werden we dan aan het hotel opgehaald door een klein busje om naar het Ijsfestival te gaan. Het duurde een klein uurtje voor we iedereen opgehaald hadden en op het Sun Island toekwamen. We kregen van de chauffeur een uur en half om het park te bezoeken, wat we zo kort vonden dat we gewoon zelf langer gebleven zijn.
De eerste indruk van het ijsfestival kan zeker magisch genoemd worden. Het is koud maar iedereen is vrolijk. Alle ijsbeelden worden opgevrolijkt door mooie lichtjes. Er zijn verschillende ijsglijbanen waarvan de grootste een kleine versie van de Chinese muur uitbeeld. We moesten meer dan een half uur aanschuiven in -25°, maar uiteindelijk was het echt de moeite. Je ging aan hoge snelheid de glijbaan af, door bochten en over glooiingen, om uiteindelijk te crashen in een hoop sneeuw. Uiteindelijk waren we stijf bevroren maar zo opgetogen dat de kou vergeten was.
Tussendoor konden we kort even opwarmen in een café barak met super hoge prijzen en een tijger/leeuwen/wolven show (spring even door deze hoepel, dat soort gedoe). Al bij al bleven we 2.5 uur waarna we verkleumd richting uitgang liepen.
Van zodra we het park verlieten werden we omsingeld door taxi chauffeurs. De vroegen prijzen die begonnen aan 200 (voor een auto met 5 passagiers!) en na lang onderhandelen van Spring en veel irritatie vonden we uiteindelijk een chauffeur die het wou doen voor 40. Toeristen afzetten is daar de regel, en als je er Westers uitziet wordt je automatisch in die categorie gezet. Maar wanneer ze merken dat je Chinees spreekt en weet waar je aan toe bent verandert die houding meestal wel. Het onderhandelen kan dan ook leuk worden, zoals we later nog merkten.

Die nacht sliepen we als roosjes.

Friday, January 22nd
We started our day with an attempt to eat the complementary traditional Chinese breakfast. This is a sort of watery rice-porridge with pickled vegetables, steamed bread and a boiled egg. The vegetables give the otherwise bland porridge some flavor. It wasn't bad, but we did decide to choose another option for the next couple of days. It wasn't really my companions' cup of tea.

After that we went to the Buddhist temples. It was quite cold that day, so we only visited one, but it was a nice trip. The temple itself was amazing, with the typical Chinese roofs and colorful trimmings. The thresholds for the doors are much higher than normal to keep evil spirits out. You're not allowed to step on them, otherwise you'd show the spirits how to get in.
There are stands that sell incense, which you can light in one of the big ornate fires to spread the smoke in 4 directions. The praying ritual is quite similar to other religions. The statues are a little better dressed than ours though.

After that we visited the Sofia church. It's a famous tourist attraction, though you wouldn't know it if you walked inside. It had some black-and-white pictures of old Harbin, but the rest of the building looked a mess. The paint was coming off the walls and the floor tiles were cracked. Renovating old, Russian churches is clearly not a priority in China.
After about half an hour inside, we'd had enough. Fleeing the cold we had a cup of coffee in a nearby mall.

That night, a little van picked us up at the hotel to bring us to the Ice Sculpture Festival Venue. It took about an hour before we picked up everyone an arrived at the Sun Island. The driver gave us 90 minutes to see everything, which was so short we just stayed longer and took a cab home.
At first sight, the place looked magical. It's cold, but everyone is cheerful. Every sculpture is lit up in different colors. There are different ice slides, of which the big one is a version of the Great Wall.We had to wait over half an hour in -13°F (-25°C), but it really was worth it. You went down at a dazzling speed, around sharp corners, to crash in a pile of snow. We were frozen stiff but so excited we hardly noticed the cold.


In between, we warmed ourselves in a café trailer with outrageous prices and a tiger/lion/wolf show (jumping through hoops, that sort of thing). In the end we only stayed for about two and a half hours after which we wobbled to the exit.


That night we slept like angels.

Zaterdag 23 januari

We begonnen de dag met een geïmproviseerd ontbijt. Thee en stokbrood met chocolade, wat ingemaakt fruit en gebakjes.

Daarna hadden we het geregeld dat onze chauffeur, meneer Wang (zelfde naam als onze huidige en vorige huisbaas) ons een aantal dingen zou laten zien die het bezichtigen waard waren. Uiteindelijk was dat één van de beste beslissingen die we namen. Voor 150 yuan heeft hij ons een aantal uur rondgereden en een heleboel dingen laten zien die de toeristen meestal missen. Zo was er een oorlogsmuseum dat zeer mooi verzorgd was en gratis te bezoeken. Het contrast met de kerk de dag ervoor was compleet. Hier was alles netjes, knap samengesteld en perfect onderhouden. Het documenteerde een aantal van de vreselijke dingen die de Japanners de Chinezen aangedaan hebben van 1931 tot 1945. Het blijkt duidelijk wat voor de Chinezen het herinneren waard is, en waarom de relatie tussen China en Japan nog steeds zo verzuurd is. De woorden 'anti-Japanese' en 'Japanse fascisten' duiken overal op, ook in recente teksten.

Hij nam ons ook mee naar een aantal gratis te bezoeken ijsbeelden en een tempel die we de dag ervoor niet bezocht hadden maar echt de moeite waard was. We trakteerden hem op lunch in een dumpling restaurant dat ik in de Lonely Planet (voor reizigers welbekend, een reisgids) ontdekt had en dat in twee jaar uitgegroeid is van een klein restaurantje tot een keten in Harbin. De dumplings waren heerlijk en zeer redelijk geprijsd.

We reden rond in de oude Russische buurten waar de oude gebouwen gerenoveerd worden om plaats te maken voor nieuwe winkelcentra, maar waar ook nog kleine café'tjes en winkeltjes met snuisterijen te vinden zijn.

Die avond, na een dutje in het hotel, trokken we naar een Russisch theater dat blijkbaar een soort Russische dans show had. Uiteindelijk bleek het weinig meer dan een plaats waar rijke(re) Chinezen bijeenkwamen om te kwijlen over schaars geklede Russische dames die was sexy dansten met of zonder paal/stoel/sofa. Tussendoor waren er echter ook prachtige optredens van echte dansers die het geheel enigzins de moeite waard maakten.
Het was een beetje een verspilling van 200 yuan per persoon, maar het gaat in de categorie van 'ervaringen van het typische moderne China'.

Die avond waren we aan het jokeren tot een uur of 1. Toen we uiteindelijk wouden gaan slapen hoorde ik dat in de kamer naast ons een gast toekwam. Die nacht hebben we kunnen ervaren hoe dun de muren in het hotel wel niet waren. We hoorden alles, zij gepraat, wat de persoon aan de andere kant van de telefoonlijn zei en zijn nachtelijke activiteiten met een zeker specimen van het andere geslacht. Tegen een uur of 4 begon hij aan zijn snurk sessie die duurde tot 8 uur 's ochtends. Veel geslapen hebben we die nacht dus niet, maar het was gelukkig de laatste nacht daar.

Zondag 24 januari

Die ochtend besloten we voor het ontbijt uit eten te gaan. We vonden een gezellig bakkerijtje dat ook koffie serveerde. Ze hadden een zeer uitgebreid gamma gebakjes en koekjes, zelfs degelijke croissants. Ik kan me niet meer herinneren wanneer ik nog zo lekker ontbeten heb. Met ons buikje goed rond gingen we daarna via de mooie winkelstraat richting de rivier.

Daar aangekomen werden we aangesproken door een oudere vrouw die ons meeleidde naar een groep koetsen met paarden ervoor die ritjes maakten over het ijs naar de andere kant van de rivier. Ze vroeg 40 yuan per persoon wat we veel te veel vonden. Na een tijdje heen en weer gooien met nummers kregen we het naar beneden tot 30 voor ons drie.
Op de weg terug gingen we te voet, over grote barsten die er dreigend uitzagen maar we bedachten dat ijs dat koetsen kan dragen ook ons veilig zou laten overlopen.


Andrew en Spring wouden schaatsen en ondertussen ging ik nog wat winkeltjes in en uit om wat souvenirs te kopen, vooral cadeautjes voor Chinese vrienden hier. Het was een prachtige dag, niet zo koud als de vorige (amper -10 denk ik) en zonnig. De mensen waren vriendelijk en ik liep rond met een grote glimlach. Het was het perfecte einde van een mooi reisje.

Na de lunch verliep de rest iets minder goed. We hadden problemen met het vinden van de shuttle bus naar de luchthaven zodat we uiteindelijk een taxi moesten nemen (wat dubbel zoveel kostte) en Andrew verloor zijn portefeuille ergens (of hij werd gestolen). Maar na al dat gedoe geraakten we goed op tijd op de luchthaven, we konden nog plaatsen naast elkaar krijgen en de vlucht terug verliep vlekkeloos. We kwamen op tijd aan, moe maar tevreden.

China als toerist ervaren is helemaal anders dan er wonen, maar we hebben wel gemerkt dat het een groot verschil maakt als je de taal en de gewoonten kent. Je ontwikkelt een soort instinkt voor welke mensen je proberen bedotten en met welke je ruimte hebt voor onderhandelen. Het is een soort zesde zintuig dat bijvoorbeeld bij Spring al heel wat beter ontwikkeld is dan bij ons.
Het deed deugd om even uit Yantai weg te zijn, maar ook om terug te komen en te ontdekken dat Yantai echt thuis geworden is. Klein, provinciaal, niet echt modern maar ook charmant, niet-pretentieus en vooral vertrouwd.

5 maanden - 5 months

Nederlands

Dag beste lezers,
Het is moeilijk te geloven dat we nu al 5 maanden hier zijn. Ik ben nu al haast vergeten dat zomaar naar China verhuizen eigenlijk iets is dat voor weinig mensen weggelegd is. Misschien maar goed ook, anders zou werk vinden voor ons iets minder gemakkelijk zijn.

Ik heb veel en vooral goed nieuws.
Rond onze huwelijksverjaardag (waarover later meer) sprak ik opnieuw af met onze oude huisbaas Mr. Wang, die echt aandrong op een gesprek. Na opnieuw een klein uurtje onderhandelen kwamen we uiteindelijk tot een verstandhouding. Ik heb hem 2000 yuan betaald, ongeveer 200 euro, meteen in cash zodat we er zo snel mogelijk vanaf waren. Hij bood daarna nog aan om Hannah (Wallace zijn vrouw die vertaalde) en mij een lift te geven en vergat er ook niet bij te zeggen dat als we ooit problemen zouden hebben met Chinezen hier we niet mochten aarzelen om hem te helpen. Ik deed mijn impressie van 'buitenlander ontroerd door de goedheid der Chinezen' wat op dat moment toch wel een aardig staaltje acteerwerk was, en sindsdien hebben we niets meer van hem gehoord. Ondertussen is zijn appartement ook nog steeds niet verhuurd waardoor wij lustig in het vuistje lachen.

Op onze huwelijksverjaardag kwamen Andrew's romantische trekjes weer naar boven. 5 minuten nadat hij voor zijn les vertrokken was belde hij mij en zei hij dat ik uit het raam moest kijken. Hij had in de sneeuw in grote letters 'I (hart) U' geschreven. 's Avonds gingen we eten in het nogal dure Franse restaurant in het centrum. Al kostte de foie gras evenveel als een maaltijd voor twee in ons favoriete restaurant, en de steak het dubbele, toch kon het ons plezier niet bederven. Daarbij bestelden we een fles Franse wijn (de goedkoopste, 200 yuan) en achteraf kregen we nog een calvados van de patron. Hoe we daarna nog op de bus naar huis zijn geraakt is me een raadsel, maar het was de kater waard!

De laatste week op de universiteit was de week van Kerst. De week daarvoor had ik al mijn schriftelijke examens afgenomen. Slechts enkele studenten haalden echt goede scores, al had ik een hele les aan herhaling en verduidelijkingen besteed en beweerden ze alles te begrijpen. Nu weten ze natuurlijk wel dat ik het serieus meen.
Bij de verbetering van de essays heb ik mijn criteria wat moeten aanpassen, anders buisde 90% van de studenten. Nieuwe criteria:

• Geplagieerd zonder wijzigingen: 0/30
• Geplagieerd maar aangepast: 5-10/30
  
• Niet geplagieerd: 15/30 (wat gold voor een kleine 20% van de leerlingen)
• Niet geplagieerd en coherent: 20/30
• Niet geplagieerd, coherent en buiten de vele fouten ook correcte zinnen: 25/30

Ik had er een aantal die nog beter waren, maar dat waren de uitzonderingen.

Vaak las ik 5 keer hetzelfde essay, waardoor ik soms al kon zien dat het geplagieerd was wanneer ze het indienden. Tegelijk met alziend word ik dus ook steeds meer beschouwd als alwetend wanneer het op taken en spieken aankomt. Het is een mythe die ik graag subtiel verspreid en in stand hou. In de week van Kerstmis liet ik een film zien en ontving mooi ingepakte appels van sommige studenten, het heeft een betekenis die ik alweer vergeten ben.
Nu hebben we vakantie tot 8 maart, betaald nog wel. We doen enkel 3 à 4 uur per week in de Koreaanse school. Het doet deugd om eens wat meer tijd thuis te hebben om te ontspannen en wat aan mijn Chinees te werken.

Op 21 januari gaan we voor 4 dagen naar Harbin helemaal in het noorden voor het sneeuw- en ijsfestival. Ik hoop dat we een beetje onze weg vinden want het zal de eerste keer zijn dat we zonder gids ergens heen gaan, ook zonder reserveringen voor een hotel.

Ik maak zeker een verslag nadat we terug zijn.