Dag beste lezers,
Het is moeilijk te geloven dat we nu al 5 maanden hier zijn. Ik ben nu al haast vergeten dat zomaar naar China verhuizen eigenlijk iets is dat voor weinig mensen weggelegd is. Misschien maar goed ook, anders zou werk vinden voor ons iets minder gemakkelijk zijn.
Ik heb veel en vooral goed nieuws.
Rond onze huwelijksverjaardag (waarover later meer) sprak ik opnieuw af met onze oude huisbaas Mr. Wang, die echt aandrong op een gesprek. Na opnieuw een klein uurtje onderhandelen kwamen we uiteindelijk tot een verstandhouding. Ik heb hem 2000 yuan betaald, ongeveer 200 euro, meteen in cash zodat we er zo snel mogelijk vanaf waren. Hij bood daarna nog aan om Hannah (Wallace zijn vrouw die vertaalde) en mij een lift te geven en vergat er ook niet bij te zeggen dat als we ooit problemen zouden hebben met Chinezen hier we niet mochten aarzelen om hem te helpen. Ik deed mijn impressie van 'buitenlander ontroerd door de goedheid der Chinezen' wat op dat moment toch wel een aardig staaltje acteerwerk was, en sindsdien hebben we niets meer van hem gehoord. Ondertussen is zijn appartement ook nog steeds niet verhuurd waardoor wij lustig in het vuistje lachen.
Op onze huwelijksverjaardag kwamen Andrew's romantische trekjes weer naar boven. 5 minuten nadat hij voor zijn les vertrokken was belde hij mij en zei hij dat ik uit het raam moest kijken. Hij had in de sneeuw in grote letters 'I (hart) U' geschreven. 's Avonds gingen we eten in het nogal dure Franse restaurant in het centrum. Al kostte de foie gras evenveel als een maaltijd voor twee in ons favoriete restaurant, en de steak het dubbele, toch kon het ons plezier niet bederven. Daarbij bestelden we een fles Franse wijn (de goedkoopste, 200 yuan) en achteraf kregen we nog een calvados van de patron. Hoe we daarna nog op de bus naar huis zijn geraakt is me een raadsel, maar het was de kater waard!
De laatste week op de universiteit was de week van Kerst. De week daarvoor had ik al mijn schriftelijke examens afgenomen. Slechts enkele studenten haalden echt goede scores, al had ik een hele les aan herhaling en verduidelijkingen besteed en beweerden ze alles te begrijpen. Nu weten ze natuurlijk wel dat ik het serieus meen.
Bij de verbetering van de essays heb ik mijn criteria wat moeten aanpassen, anders buisde 90% van de studenten. Nieuwe criteria:
- Geplagieerd zonder wijzigingen: 0/30
- Geplagieerd maar aangepast: 5-10/30
- Niet geplagieerd: 15/30 (wat gold voor een kleine 20% van de leerlingen)
- Niet geplagieerd en coherent: 20/30
- Niet geplagieerd, coherent en buiten de vele fouten ook correcte zinnen: 25/30
Vaak las ik 5 keer hetzelfde essay, waardoor ik soms al kon zien dat het geplagieerd was wanneer ze het indienden. Tegelijk met alziend word ik dus ook steeds meer beschouwd als alwetend wanneer het op taken en spieken aankomt. Het is een mythe die ik graag subtiel verspreid en in stand hou. In de week van Kerstmis liet ik een film zien en ontving mooi ingepakte appels van sommige studenten, het heeft een betekenis die ik alweer vergeten ben.
Nu hebben we vakantie tot 8 maart, betaald nog wel. We doen enkel 3 à 4 uur per week in de Koreaanse school. Het doet deugd om eens wat meer tijd thuis te hebben om te ontspannen en wat aan mijn Chinees te werken.
Op 21 januari gaan we voor 4 dagen naar Harbin helemaal in het noorden voor het sneeuw- en ijsfestival. Ik hoop dat we een beetje onze weg vinden want het zal de eerste keer zijn dat we zonder gids ergens heen gaan, ook zonder reserveringen voor een hotel.
Ik maak zeker een verslag nadat we terug zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten