Extras in a movie and Chinese Style - Figureren en de stijl der Chinezen

Nederlands

Oké, oké, dit is inderdaad wel weer zeer lang geleden. Ik denk dat de laatste keer dat ik nog iets schreef ergens eind september was.

Wat hebben we ondertussen al allemaal meegemaakt?

Wel, we zijn verhuisd. We hebben een nieuw appartement gevonden dat gezelliger is en waarvan de eigenaars ons veel beter bevallen. Het is 100 yuan minder (ik weet het, 10 euro lijkt niet veel, maar we kunnen daar al eens goed van gaan eten hier) en precies 4 verdiepingen lager, in hetzelfde gebouw. Onze oude huisbaas is behoorlijk op zijn tenen getrapt en dreigde er in het begin zelfs mee om ons voor het gerecht te slepen, maar heeft geen been om op te staan (door dat tenen trappen hé). Eventueel betalen we hem een kleine afkoopsom als hij lang blijft aandringen, maar we maken ons geen zorgen.
Zaterdag hielden we een klein feestje om de nieuwe woonst en Halloween te vieren, het was klein maar toch gezellig. Eens ik de foto’s krijg van onze helpers (twee Chinese vriendinnen waarmee we geregeld dingen samen doen), zet ik ze online.

We hebben ook al andere interessante dingen meegemaakt. Zo hebben we al twee keer kunnen figureren in een Chinese serie/film die ergens in 2011 moet uitkomen. Omdat ze iets willen filmen in zogenaamd Europa of Amerika zoeken ze westerse gezichten. Het verdiende niet zo goed maar was wel eens leuk om te doen. Ik zal ook deze foto’s online zetten! De tweede keer figureerden we in de jaren ’40 dus werd mijn haar ook super ouderwets opgestoken. Ik mocht wel mijn gewone jas aanhouden. Dat zegt wel iets over mijn zin voor tijdloze (lees: ouderwetse) stijl nietwaar?

Op 30 september werden we uitgenodigd voor een groots spektakel in het nieuwe opera gebouw ter ere van de 60^e verjaardag van De Volksrepubliek. Kosten nog moeite werden gespaard. Er waren kostuums in alle kleuren, verschillende soorten muziek en kunsten. Tibetaanse dansers die kopjes op hun hoofden balanceerden, een fragment van Beijing Opera met gigantische maskers en hoog gekweel en hele horden dansers die in perfecte synchronie bewogen.

We leren nu ook wat meer Westerlingen kennen. We werden via via uitgenodigd op een promotieavond in één van de grote hotels hier. We kregen Californische wijn en een collage businesskaartjes in de hand gedrukt. We waren jammer genoeg te laat voor de hapjes, maar hebben toch een aantal interessante contacten kunnen leggen. Daar draait het in China allemaal om: connecties.

Op 2 november werden we getrakteerd op de eerste sneeuw. Dit weekend gaat de temperatuur weer even omhoog, maar daarna zal het toch echt winter worden. Ik doe mijn noodzakelijk inkopen: winterjas, muts en wanten, nieuwe schoenen en ik brei nog een sjaal of twee. Laat die befaamde Yantai winterwind nu maar komen!

Beetje Cultuur

De kledingstijl van de Chinezen is allesbehalve saai te noemen. Alles kan en alles mag. Meestal resulteert dat in leuke originele outfits met extra tierlantijntjes die in ‘the West’ als ‘kitsch’ beschreven zouden worden maar hier de perfecte aanvullen vormen. Voor de oudere generaties echter is het aanbod minder aantrekkelijk. Oudere mannen en  vrouwen zijn soms moeilijk van elkaar te onderscheiden aangezien hun kledingstijl dezelfde is: losse katoenen broek met bijpassend hemd. Eén van mijn Koreaanse studenten noemde ze al lachend ‘pyjama’s’. Dat kan echter blijkbaar ook letterlijk genomen worden zoals duidelijk werd toen we vorige week een studente zagen eten aan een kraampje in flanellen pyjama, compleet met pantoffels. Ach ja, je moet er wat voor over hebben om comfortabel te zijn, niet?

English

Right, it has indeed been a long time again. I think my last post dates from the end of September or something.

What has happened in the mean time?

Well, we moved! We found a new apartment that's cozier and has owners we like much better. It's 100Y per month less (doesn't seem like much, but 15 bucks buy us a nice dinner here!) and exactly four floors below our previous home.
We really stepped on the toes of our old landlord and he even threatened to take us to court, but he doesn't have a leg to stand on (because of the toe-stepping naturally). We might end up paying him a small amount to shut him up if he keeps nagging, but we're not really worried about it.

Saturday we had a small party to christen the new home and celebrate Halloween. It was small but nice.
We've also had some other interesting experiences.
We've already been extras in a Chinese movie/TV show twice. They look for western looking faces to pretend they're in Europe or America. The pay wasn't great, but it was nice to do.
In the second one, we had to play people from the '40s, so they did my hair in an old fashioned hairdo.
Luckily I could keep my own clothes on, which says something about my timeless (to avoid old-fashioned) sense of style, right?

On September 30 we were invited for a big event at the new culture center, to celebrate the 60th anniversary of the People's Republic. They spared no expense. There were costumes in all colors, different types of music and arts. Tibetan dancers that balanced teacups on their heads, fragments of Beijing opera with gigantic masks and high pitched singing and hordes of dancers that moved in perfect synchrony. Absolutely beautiful!

We're also getting to know more other foreigners now. We went to one of the promotional evenings of a big hotel here where we received Californian wine and a collection of business cards to take home.
Unfortunately, we were too late for the food, but we've met some interesting people. That's what business in China is all about: networking.

On November 2 it snowed for the first time. This weekend the temperature will rise a little again, but after that it'll really become winter. I'm doing my necessary shopping: winter jacket, hat, mittens, new shoes, and I'll knit another scarf or two. Let the famous Yantai winter wind find us now!

Culture bit

The clothing style of the Chinese is anything but boring. Everything goes! Usually the result is a nice, original outfit with lots of extra ruffles and glitter, that we, in the west, would consider over the top.
For older generations the choices are more limited. Old men and women are often difficult to distinguish from one another because their clothing style is identical: loose, cotton pants with matching loose shirt.
One of my Korean students called them 'pajamas'.
However, those turn out to be a whole other option as well, which became clear when I saw a student eat at a food-stand in her flannel, pink pajamas. Complete with fluffy slippers and everything.

Oh well, you must suffer for comfort, or at least, others should, right?