Tài máng!

Nederlands

Druk druk druk! We begonnen al wat eerder met lesgeven door de griep (geen militaire training) en hebben nog niet stilgezeten sinds 10 september. Ik geef in het totaal 24 uur per week (op verschillende plaatsen) en Andrew zo'n 16 uur, maar hij is nog op zoek naar extra uren omdat je zo aardig wat kan bijverdienen op korte tijd. Het betekent wel dat onze dagen een beetje volgeboekt zijn, maar het houdt ons natuurlijk ook bezig, en zo blijft de heimwee op afstand.
In het weekend proberen we één dagje gewoon thuis te blijven om lesvoorbereidingen te maken en wat te ontspannen, de andere dag doen we iets met vrienden, gaan shoppen, eens langsgaan voor een verjaardag, pizza maken, etc.

Onze leerlingen op de universiteit waren eerst heel verlegen maar beginnen nu wat meer open te bloeien. Als westerling ben je hier zeer populair, iedereen wil 'vrienden worden'. Gisteren hebben een aantal studenten ons mee uit lunch genomen naar toch wel een redelijk chique restaurant. Ik ben erg moedig geweest en heb voor het eerst een kippenpootje geproefd. Uiteindelijk is er niet zoveel aan hoor, je kan eigenlijk enkel het vel eten dat vooral glibberig en vet is. Volgens de Chinezen is het goed voor je huid, maar ik betwijfel het.

We beginnen onze weg op de campus en in de omgeving te kennen, en gaan regelmatig uit eten zodat we een aantal adresjes leren kennen waar het lekker goedkoop eten is (zo'n 10 yuan per persoon). In het weekend proberen we elke week één westerse maaltijd klaar te maken. Zondag was dat puree met kip en broccoli, onze Chinese vrienden die kwamen eten vonden het alvast erg lekker.

We hebben op korte tijd al een paar mensen leren kennen met wie we erg hecht geworden zijn. Vrienden van Scott en Jenny met wie het enorm goed klikt. Het maakt China steeds meer 'thuis'.

English

Busy busy busy! We started teaching a little earlier because of the flu (no military training) and haven't really had a break since September 10th. I teach a total of 24 hours a week (in different places) and Andrew about 16 now, but he's looking for some extra private hours to make some extra cash. It does mean that our days our mostly booked, but it also keeps us busy so that the homesickness stays away. On weekends we try to take one day off (usually Sunday) and after teaching on Saturday we try to do something fun with friends.

Our students at the university were very shy at first but are now starting to know us. As a westerner in China everyone wants to be your 'friend', which is nice but also exhausting. Yesterday we went out with some students to a somewhat fancy restaurant and I tried the chicken feet for the first time. Nothing special really, you can only eat the skin and that's just fat with some flavor. Of course you have to take your mind off the fact that you're eating chicken feet.

We're getting to know the area around the campus and our apartment, and find nice places to eat and to go shopping for decent prices. It's a relief to know that there are places where the price you get will be fair and you don't have to bargain. To the Chinese this is a relief as well, since many of our friends think the bargaining is just exhausting. On weekends we try to cook at least one western meal. Last week it was broccoli mashed potatoes and fried chicken. Our chinese friends really liked it, but then again, Andrew does make the best mashed potatoes, so no surprises there!

In a short time we've got to know some people who became really good friends. Mostly friends of Scott and Jenny that we just had a great connection with. For me, it's such a relief to have someone I can turn to if China gets to me too much. It makes this place seem more and more like home.