October: Nanjing - Kunyushan - First Sonogram/Eerste Echo

Night bus - nachtbus

English (Nederlands onderaan)
This is an update that's been in writing-mode for about a month now. It's an overview of October.

Nanjing
The first week of October, we had a one week holiday, and we took advantage of our free time to do some extra traveling. We should of course have remembered that the national holiday in China is the one time in a year that every single Chinese person has the same brilliant idea of relocating for a couple of days.

We took a night bus for the first time, which had about 40 tiny beds in it and an incredibly disgusting bathroom. Couldn't get much sleep, not only because we arrived way too early, at 4 a.m.

busy Nanjing food market

First impressions were of the bus driver yelling warnings about thieves, seeing lots of dodgy types around the bus station, and a horrible smell of some kind of chemical that lingered in the dark and dirty streets.

After spending some time at McDonalds, the only place that's open that early, we took a bus to where the hostel was that I had booked. Arriving there, it turned out I had indeed booked it ... for two weeks later. We sat there for about 3 hours and then they finally told us someone had checked out so we could stay in a double room and add a mattress.

Nanjing Duck

We spent the day wandering around Nanjing a bit. I fainted on the bus (long story), we ate some delicious duck blood soup and went to ride a water bike in the park. We also had some Starbucks and tried to local food market, which may be the most crowded place I have been in yet in China.

Nanjing had much of what we have in Yantai. It was more crowded and less clean, but it also had huge malls that were actually quite nice, and included some Western shops and restaurants we can't really find in Yantai.
The second day we visited the most important monuments in the city: the mausoleum of Sun Yat Sen in the Purple Mountain park. It was a lovely park, although you couldn't see the trees through the enormous throngs of people. Insane!

Back in Yantai (again by night bus) we were happy to have seen yet another city in China, but also vowed never to travel here during an October holiday again!

Kunyushan picknick

Kunyushan
A couple of days later, we went on a mountain hike with a big group of foreign teachers from our college. Wallace (our boss) and Sookie also came with us. It was a gorgeous day, and the scenery reminded me of hiking in the Pyrenees. It was gorgeous.

Wallace was so sweet trying to make sure that I didn't over-do anything, giving me his jacket to sit on the cold benches. We had a lovely picnic up on the mountain, overlooking the green hills. It was also a chance for us to get to know some of the other teachers a little better. It's definitely a very different group from the one last year, but equally warm and friendly!

sonogram picture - echo foto

First Sonogram
The Monday after may very well have been the best day of the whole of October however. We got up pretty early to meet Lisa at the hospital. She was there with her son Teddy, and a friend who's a doctor at the hospital. I got signed up and I met my prenatal doctor for the time we'll be in China. She's a very nice lady, so that was comforting.
She took my blood pressure, calculated my due date (April 21) and noted my weight. She then sent me to get my first sonogram.

As I've mentioned before, Chinese hospitals don't quite follow the same norms as us when it comes to cleanliness, modern equipment, privacy or patient services. So an hour later, we were still waiting. But we finally made it into the room which was separated from the other examination room by a ceiling-to-floor curtain that occasionally had people peeping through it to see if they could cut in line.
I settled somewhat comfortably on the table (they'd told me to wait until my bladder was completely full, and then made me wait another half hour!), and the lady but some jelly on my belly.
We could see the baby pretty much immediately. He/she was swimming around like a little otter. It was absolutely amazing. I still wasn't showing, and couldn't feel anything, but there was so much going on. We could hear the heartbeat too.
Apparently our baby looked a little bigger than expected, but that may just be compared to Chinese fetuses!

Nanjing uitzicht - Nanjing view

Nederlands
Dit is een update die ik al een maand aan het schrijven ben. Het is een beetje een overzicht van oktober 2011 hier in China.

Druk in Nanjing - Crowded

Nanjing
De eerste week van oktober hadden we hier een weekje vakantie, en we profiteerden ervan om nog eens wat rond te reizen. We hadden natuurlijk eraan moeten denken dat rond de nationale feestdag zowat elke Chinees het brilliante idee heeft om eens naar een andere stad te trekken.

rare drankjes daar - weird drinks over there

We namen voor het eerst een nacht bus, met in het totaal zo'n 40 kleine bedden en een verschrikkelijke badkamer. Slapen ging moeilijk, ook al omdat we veel te vroeg aankwamen, om 4 uur 's ochtends. De eerste indrukken van Nanjing waren de waarschuwingen van de chauffeur over de dieven in Nanjing, het grote aantal verdachte types rond het station, en een verschrikkelijke chemische stank in de donkere, vuile straten.

We nestelden ons voor een uurtje in McDonalds, de enige plaats die open was, en namen toen de eerste bus naar onze hostel. Daar aangekomen bleek dat ik wel geboekt had, maar voor twee weken later! Een ramp, want alles was volgeboekt. Na een aantal uren wachten hadden er toch een aantal mensen uitgecheckt en kregen we een tweepersoonskamer met een extra matras. Al bij al zeer comfortabel.

Winkelcentrum - Mall

Die dag wandelden we wat rond in Nanjing. Ik viel flauw op de bus (lang verhaal), we aten heerlijke eendenbloedsoep en waterfietsten in het park. We konden ook profiteren van het feit dat Nanjing wel al een Starbucks heeft, en testten de lokale avond markt met kraampjes met snacks. Dat was misschien wel de drukste plaats die ik al in China gezien heb (en dat wil veel zeggen!)

Nanjing had veel van wat we in Yantai ook hebben. Het was er drukker en minder schoon, maar er waren ook gigantische winkelcentra die best wel mooi waren en ook een aantal leuke winkeltjes bevatten die wij dan weer niet hebben.
De tweede dag bezochten we het belangrijkste monument: het mausoleum van doctor Sun Yat Sen in het Purple Mountain park. Het was een mooi park, al werd het uitzicht vaak geblokkeerd door zwarte kopjes die als een gigantische oceaan op en neer deinden zover je kon zien.

Terug in Yantai besloten we dat die oktober feestdag toch vooral een weekendje thuis wordt, als we nog ooit terug in China komen wonen.

Veramerikanizering - Americanization

Ons drietjes - The three of us

Kunyushan

Een aantal dagen later trokken we de bergen in (een berg toch) met een grote groep westerse collega's van de universiteit. Wallace (onze baas) en Sookie kwamen ook mee. Het was een prachtige dag, met uitzichten die deden denken aan de Pyreneeën. Heerlijk.

Wallace was zo bezorgd. Hij zorgde ervoor dat ik alles kalm aan deed, en gaf me zijn jas om op de koude bank te zitten. We picknickten gezellig bovenop de berg, met het uitzicht op de groene heuvels rondom.
Het was voor ons ook een ideale kans om de andere leerkrachten wat beter te leren kennen. Het is een heel andere groep dan vorig jaar, maar wel even warm en vriendelijk.

Collega's - colleagues

Eerste Echo

De maandag erna was waarschijnlijk de beste dag van de hele maand oktober. We stonden redelijk vroeg op om Lisa aan het ziekenhuis te ontmoeten. Ze heeft een vriendin die dokter is in het ziekenhuis. Ik kreeg m'n ziekenhuisboekje (typisch Chinees, geen computers nodig, schrijf maar alles op) en ontmoetten mijn dokter voor de tijd dat we nog hier zijn. Het is een lieve vrouw, wat een meevaller is.
Ze nam m'n bloeddruk, gaf me mijn datum (21 april) en noteerde mijn gewicht. Toen stuurde ze me naar de tweede verdieping voor de allereerste echo.

Zo als ik al eerder zei, volgen Chinese ziekenhuizen niet echt dezelfde normen als het Westen wanneer het aankomt op netheid of privacy. Dus stonden we een uur later nog steeds aan te schuiven. Ze hadden me gevraagd om pas in de rij te gaan staan met een volle blaas, waarna ze me nog eens 40 minuten lieten staan.
Uiteindelijk konden we dus wel 'binnen', of het gordijn voorbij. Ik mocht op de tafel gaan liggen terwijl Andrew en Lisa de kier in het gordijn in de gaten hielden om te zien of nieuwsgierigen hun neus ertussen staken.
We konden de baby al meteen zien. Hij/zij zwom rond als een kleine otter. Het was echt fantastisch! Ik heb nog steeds geen buikje, en kon toen nog niets voelen, maar er was toch al zoveel beweging. We konden ook de hartslag horen.
Blijkbaar was de baby iets groter dan ze verwacht hadden in week 13, maar dat kan natuurlijk ook liggen aan de Chinese normen :-)