I just seem to get busier and busier. At some point, this influx of work will have to end, or I won't have any time left for myself. But for the time being, I'm just fine.
I took on another private student for an hour on Monday and Friday afternoon. She's a lovely, Korean girl who just wants to work on fluency and pronunciation. The classes are a breeze.
Ik krijg het steeds drukker en drukker. Op een gegeven moment zal deze toevloed van werk toch wel moeten ophouden, of ik heb binnenkort geen tijd meer over voor mezelf. Maar op dit moment valt het allemaal nog wel mee.
Ik heb een nieuwe student aangenomen voor een uurtje op maandag en vrijdag namiddag. Het is een heel lief, Koreaans meisje, die vooral aan haar uitspraak wil werken. De lessen verlopen heel vlotjes.
On a sadder note: one of our colleagues passed away about two weeks ago. He was an older gentleman, very kind, but he usually kept to himself. He never came to the group lunches, and the only times we saw him was when we ran into him on the way to school. He was, however, one of the kindest men I've ever met. And I will always regret not being able to get to know him better.
He had been teaching in China for 9 years.
Our boss asked me to take some of his classes, and I agreed to take two groups of English majors to teach them spoken English. I just hope I can fill Randy's shoes.
You can read Randy's obituary here.
Wat slechter nieuws is dat één van onze collega's overleden is, nu ongeveer twee weken geleden. Hij was een oudere man, zeer vriendelijk maar een eenzaat. Hij zocht zelden contact met de andere westerlingen. Wij zagen hem enkel wanneer we onderweg waren naar de school, maar hij was altijd zeer vriendelijk. Ik zal het altijd jammer vinden dat we hem niet beter leerden kennen.
Hij gaf al 9 jaar lang les in China.
Onze baas vroeg me of ik lessen kon overnemen, en ik heb er nu twee extra bij. Ik hoop gewoon dat ik zijn studenten op een goede manier kan opvangen.
Het overlijdensbericht kan je
hier lezen.
