Laatste week België - Eerste week Amerika

Hier zitten we dan. In het verre, hete Los Angeles. Het is nog wel even wennen.

De laatste week in België was er één van vooral afscheid nemen.  Dat is altijd moeilijk, maar we hebben toch geprobeerd er iets moois van te maken. 

De mannen: Andrew, Tom & Maarten

Op maandag 20 augustus moesten we voor de laatste keer naar Kind&Gezin voor de laatste metingen (90e percentiel) en laatste inentingen (amper traantjes deze keer van onze flinke meid).  De woensdag daarna zagen we de familie nog eens op de gigantische Schuurmans BBQ. Met 94 man waren we eigenlijk nog net niet compleet, maar volk genoeg voor een leuk feestje. Fantastisch om je in zo’n ‘nest’ thuis te mogen voelen. 

Op zondag gaven we dan zelf een feestje voor de vrienden in Brugge. Het werd een casual BBQ met verrassend goed weer en verrassend gezellig volk. Zelfs met de beperkte lijst van genodigden, was er nog bijna plaats te kort, maar met een extra tafel en een paar extra stoelen erbij ging het wel. De laatste maandag gingen we nog even snel gaan shoppen in de Boops’n’Burps in Antwerpen om wat moois en ook nog even langs Mamaskientje in Brugge voor een Tummy Tub die perfect in de koffer paste! Ondertussen heeft die ook al haar dienst bewezen in Las Vegas.

Savannah en haar Moeke

Ijsje bij Da Vinci

Mooiste dames ter wereld!

Nog een dagje Antwerpen tussendoor

Met Myriam en Björn

En dan op woensdag brak de dag van vertrek eindelijk aan. Om 5 uur uit bed. Om 5u30 op de weg.  Mama had een lekker ontbijt klaargemaakt voor op de luchthaven. Tegen dat we volledig ingecheckt waren hadden we nog een halfuurtje om dat met z’n zessen (Mama, Papa, Elise, Andrew, Savannah en ik) op te peuzelen. De restjes namen we mee voor het vliegtuig. Het afscheid was kort maar krachtig. Zo had iedereen het het liefst. En dan het begin van onze lange reis.

Familie Berben - Schuurmans en familie Leigh - Berben

Super In-Flight Entertainment

De eerste vlucht was verbazingwekkend comfortabel. We zaten op een klein vleigtuig (denk stijl Ryan Air) maar ze hadden ervoor gezorgd dat we een extra stoel in het midden hadden voor Savannah. Daar lag zij vooral op te slapen en wat te spelen. Wij sliepen een beetje en genoten van het verbazingwekkend lekkere eten. Het bleek duidelijk aan de maaltijden dat we vanuit Europa vertrokken.

Immigratie verliep ook vlot. De tweede vlucht was niet zo makkelijk als de eerste. Daar hadden we stoelen vooraan waarvan de armleuning niet omhoog kon (nogal krap bij de borstvoeding) en we konden er maar 2 naast elkaar krijgen. Savannah moest dus slapen uitgestrekt op Daddy’s benen. 

Mini-slaapjes

Bij de aankomst in Los Angeles vielen er wel een paar traantjes. We moesten even wachten op de koffers die met een latere vlucht meegekomen waren, dus reden we snel langs In’n’Out voor een hamburger. Savannah was uitgeput dus een knuffel zat er nog niet meteen in voor Grandma, maar de volgende dag was dat al beter.

Op de luchthaven

De aankomst in het huis was wat minder dan we verwacht hadden. De hygiëne liet veel te wensen over en er zaten overal mieren in de keuken. We dachten nog even naar een hotel te gaan, maar dat bleek te duur. We zijn nu al een weekje bezig met opkuisen/opruimen. De mieren in de voorraadkast zijn grotendeels verdwenen. In de rest  van de keuken komen we wel hier en daar een verdwaald exemplaar tegen. Maar de opkuis van dag 1 en 2 heeft het probleem toch al voor een groot deel verholpen.

In de Tummy Tub op hotel

Op zaterdag vertrokken we met Andrew zijn ouders naar Las Vegas, slechts 3 uur later dan verwacht zaten we in de wagen. We maakten een pit-stop bij Peggy Sue’s, een 50’s diner met een leuk tuintje. Savannah vond de eenden en hun gekwaak absoluut hilarisch en schaterde er op los. Een grappig tussendoortje. Tegen 5 uur  kwamen we aan bij het hotel. De naam ‘Excalibur’ kan dan grandioos klinken maar is toch maar een heel basic hotel. De kamers waren zeker niet luxueus, eigenlijk amper proper. 

's Ochtends met Mama spelen

Andrew’s moeder had een autostoeltje gekocht dat in de buggy past die wij hier tweedehands kochten. Savannah heeft dus vele uren in dat stoeltje doorgebracht. Het was erg gemakkelijk dat we haar nooit hoefden wakker te maken en ook gewoon met haar overal heen konden, maar haar zo lang in een stoeltje laten zitten zullen we toch niet meer doen. Na een heel weekend zo rondgereden worden was ze het op de terugreis kotsbeu en we hebben ettelijke stops moeten houden om te zorgen dat ze er vrede mee kon nemen. 

Met Sabrina

En haar zus Kim

Vegas zelf was zoals het altijd is: rokerig, rumoerig, veel van hetzelfde. Niet echt onze favoriete vakantiebestemming, al zullen we er met oudejaar terugzijn met Elise. Het was vooral leuk om Andrew’s broer met zijn (nu al vrouw) verloofde te zien en Andrew’s meter en peter en hun dochters. We kregen ook meteen een hele zak vol kleertjes voor Savannah. Ik denk dat ik niets meer hoeft te kopen tot ze zeker een jaar oud is. 

Bij Andrew's meter Jessie

Andrew in z'n nopjes - rarara waarom

Bewijs van Andrew's super talent: zonder gebruiksaanwijzing!

Nu zijn we alweer een aantal dagen bezig met opruimen en alles een beetje herinrichten. Andrew steekt Savannah’s bedje in elkaar op dit eigenste moment (dat ik dit type, niet dat ik het online zet). Ik bak brood en probeer elke dag lekker en gezond te koken. 

Of we lang blijven hier in huis is nog wel zeer de vraag. We hebben het gevoel dat onze aanwezigheid wel geduld maar niet echt geapprecieerd wordt. Wat we in huis doen lijkt alvast niet veel uit te maken, al proberen we het ook voor de grootvader op te knappen en proper te houden. Daarnaast is in Los Angeles wonen wel duur, dus kijken we om eventueel noordwaarts te trekken richting Oregon. 

Dus de toekomst? Nog steeds een groot vraagteken. Maar dat is voor ons al niets nieuws meer. Wij doen het één stap met een keer.